De kleding van een hondenmens

Onlangs bezocht ik een goede kennis, en zoals dat soms gaat, dwaalden onze gesprekken onverwacht af naar interessante onderwerpen. Op een gegeven moment zei mijn kennis tegen mij: "Jij ziet er niet uit als een hondenmens." Verrast vroeg ik haar wat ze bedoelde. Haar antwoord, vergezeld van gebaren die lossere kledij aanduidden en de woorden “ja, je weet wel hé,” kwam erop neer dat ik er niet uitzag als iemand die veel met honden werkt.

Dit zette me aan het denken. Blijkbaar bestaan er visuele stereotypes over hoe mensen die met honden werken eruitzien. Maar klopt dat eigenlijk wel? En wat betekent dit voor mij, iemand die honden inzet in therapie?

Wat is een Hondenmens?

Een hondenmens is volgens mijn kennis iemand die veel met honden werkt. Dit kunnen trainers, eigenaren, verzorgers of therapeuten zijn, zoals ik. Het idee dat je kledij zou kunnen aangeven of je veel met honden bezig bent, verraste me. Maar het riep ook vragen op over hoe cliënten mij zien en wat ze verwachten van iemand die honden inzet in therapie.

Uiterlijke Verwachtingen en Realiteit

De opmerking van mijn kennis maakte me enigszins onzeker. Want wat zegt mijn kledingstijl eigenlijk over mij en mijn werk? Ik werk inderdaad veel met honden én mensen. Voor mijn werk in therapie kies ik vaak voor een casual professionele uitstraling. Ik merkte dat ik mezelf toch in vraag stelde over mijn kledingkeuze.

Kleding en Imago

Het is interessant om na te denken over hoe kleding ons imago beïnvloedt. Zijn er dan ook paardenmensen? En zijn er ook voor hen clichés? En mensen-mensen? Zoals therapeuten en counselors, lopen die dan steeds in een bepaalde verzorgde en professionele kledingstijl? Dit lijkt me toch te simplistisch gedacht. Onze kledij zou een weerspiegeling moeten zijn van wie we zijn en wat we doen, niet van wat men verwacht. Hoe wij onszelf willen tonen.

Reflectie en Actie

Deze reflectie heeft me eraan herinnerd hoe belangrijk het is om trouw te blijven aan mezelf, zowel in mijn werk als in mijn presentatie. Het gaat erom een balans te vinden tussen professionaliteit en comfort, vooral in een omgeving waar ik samenwerk met zowel honden als mensen.

Uiteindelijk hoop ik dat mijn cliënten mij zien als een competente en empathische therapeut, ongeacht mijn kleding. De band die ik met mijn honden heb, en hoe ik hen inzet in therapie, zegt veel meer over mijn toewijding en vaardigheden dan welke outfit dan ook.